Finansal kaldıraç (financial leverage), faaliyet karındaki değişimin hisse başı kardaki (earnings per share) etkisini gösteren bir ölçüttür. Finansal kaldıraç, firmanın net karını arttırmak amacıyla borç kullanma yeteneğidir. Firma, finansal kaldıraçtan faydalanarak, faaliyet karındaki 1 birimlik artışa karşılık, net karda daha yüksek bir artış sağlayabilir. Finansal kaldıraçın etkisi, finansal kaldıraç derecesi (degree of financial leverage – DFL) ile ölçülür. Firmanın, varlıklarını finanse ettiği toplam kaynakları içinde, banka borcu ve tahvil gibi finansman gideri yaratacak kaynağı ne kadar fazlaysa, finansal kaldıraç derecesi de o kadar yüksek olacaktır. Yüksek borçluluk oranına sahip ve dolayısıyla finansal kaldıraçlı firmalar, borcun anapara ve faiz ödemeleri yükümlülüğü altına gireceklerinden finansal riskleri de yüksek olacaktır. Diğer bir ifade ile firmalar üstlendikleri yüksek finansal risk karşılığında, yüksek kar elde etmek isterler. Ancak yüksek finansal risk, firmaların nakit sıkıntısı çektiği dönemlerde firmanın, iflas veya temerrütle karşı karşıya kalmasına neden olabilir. Ayrıca, artan borçluluk ve finansal risk nedeniyle, firmanın yeni kaynak ihtiyacı olduğunda, borç ve özkaynak maliyetleri de artabilir. Bu durum sermaye yapısı teorilerinde farklı açılardan ele alınmıştır. Yüksek finansal kaldıraç kullanan kuruluşlara bankalar örnek olarak gösterilebilir, zira bankalar müşterilerine kredi olarak topladıkları mevduatı ya da başka kuruluşlardan aldıkları kredileri plase ederler. Bu nedenle tüm dünyada bankacılık sektörü en çok finansal regülasyona tabi ve denetim altında bulundurulan sektördür.